تشبیه (قرآن)تشبیه در لغت به معنای تمثیل و در اصطلاح، برقرار کردن مماثلت بین دو شیء یا بیشتر به وسیله ادات تشبیه است که اشتراک آنها در یک صفت یا بیشتر قصد شده باشد. ۱ - ارکان تشبیهارکان تشبیه چهار تاست: مشبه، مشبه به، وجه شبه و ادات تشبیه. [۲]
جواهرالبلاغه، ص۱۹۹ - ۲۰۰.
اگر وجه شبه در تشبیه، صفتی غیر حقیقی باشد و از امور مختلف انتزاع شده باشد تمثیلی خوانده می‌شود؛ مانند تشبیه انسان به ماه در سرعت فنا که از حالات مختلف آن (هلال، بدر و محاق) انتزاع شده است و اگر وجه شبه از امور مختلف انتزاع نشده باشد آن را غیرتمثیلی گویند؛ مانند تشبیه صورت به بدر. [۳]
جواهرالبلاغه، ص۲۱۲.
در این مدخل از آیاتی استفاده شده است که در آن ادات تشبیه و یا کلمه «مثل» به کار رفته یا مواردی که از نظر علمبلاغت تشبیه محسوب می‌شود.۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۱۰۳، برگرفته از مقاله «تشبیه». رده‌های این صفحه : تشبیهات و تمثیلات قرآنی | موضوعات قرآنی
|